Wada wzroku - jak to jest nosić soczewki?

Moja wada wzroku

Hej! Na wstępie napiszę, że wadę wzroku wykryto u mnie w wieku 10 lat. Wtedy była jeszcze malutka lecz teraz niestety jest większa. Dokładnie wynosi na lewe oko 1.75, a na prawe 1.00 na minusie (czyli krótkowzroczność). Na początku bardzo sprzeciwiałam się noszenia okularów, ponieważ uważałam, że mi w nich nie do twarzy. Po jakimś czasie się przyzwyczaiłam i nawet polubiłam kolorowe oprawki. Jakiś rok temu zmieniłam je sobie na większe, a pół roku później przepisano mi pierwsze soczewki, do których przekonała mnie Mama. Byłam prawie nieugięta w swoim postanowieniu, że nie chcę uczyć się jak je zakładać, ani w ogóle ich nosić. Tak przyzwyczaiłam się do okularów, że nie wyobrażałam sobie siebie bez nich. Ostatecznie postanowiłam, że spróbuję.

Początki

Początki nie były łatwe. Trafiłam do pewnego okulisty, który zamiast na spokojnie wytłumaczyć mi wszystko po kolei, kazał mi męczyć oczy i ćwiczyć nakładanie do skutku. Wreszcie po zmarnowanych dwóch godzinach z całymi czerwonymi oczami, wyszłam. Po jakimś tygodniu umówiłam się do innego fachowca. On natomiast, a raczej jego pracownica, wytłumaczyła mi na spokojnie i bez pośpiechu jak założyć soczewkę. Nie szło mi to dobrze, ale czemu tu się dziwić - nigdy wcześniej nie miałam styczności z tego typu sprawami. Na szczęście od tego okulisty wyszłam  z uśmiechem na twarzy, dobrym nastawieniem i zapasem płynu. Postanowiłam, że będę ćwiczyć. W wolnych chwilach siadałam przed lustrem i próbowałam zakładać soczewki. O ściąganiu na razie nie było mowy, bo ta sztuka nie szła mi w ogóle. Ale o tym potem. Kiedy już opanowałam mniej więcej wkładanie, było dobrze. Mimo tego zawsze dawałam sobie na tą czynność więcej czasu z samego rana, gdyby okazało się, że soczewki ze mną nie współpracują, bo tak też bywało. Raz zakładałam je w parę sekund, a innym razem przeciągało mi się to nawet do paru minut. Jeśli chodzi o ich zdejmowanie to robiła to za mnie Mama. Ja nie mogłam dojść do wprawy, ponieważ za delikatnie do tego podchodziłam. Jednak pewnego dnia nastąpił przełom - podeszłam do lustra i załatwiłam to w parę sekund. Byłam mega zdziwiona i dumna z siebie. Właśnie od tego czasu idzie mi to jak po maśle. Niestety czasami zdarzają mi się mało przyjemne sytuacje związane z soczewkami. Chyba nie zliczę tego ile razy je zgubiłam. Czy to przy myciu się, płakaniu lub zwykłym przecieraniu oczu. Raz nawet myślałam, że opakowanie po nich jest puste i prawie wpadły do zlewu. Kiedyś spadły mi z palca i szukałam ich w wykładzinie (później oczywiście porządnie je przepłukałam). Nawet teraz to wszystko mi się zdarza, ale już się tym nie przejmuję.

Kolorowe soczewki

O istnieniu soczewkach w różnych kolorach wiedziałam od bardzo dawna. Jednak nigdy nie myślałam, że sama będę takie mieć. Dostałam swoje pierwsze, ciemno-niebieskie soczewki korekcyjne na Święta Bożego Narodzenia. Są one powiększające, co daje czasem lekko straszny efekt. Z daleka wyglądają na czarne, ale w rzeczywistości są po prostu granatowe. 

Stosunkowo niedawno przyszły też do mnie zielone soczewki. Ich kolor jest natomiast bardzo wyrazisty, wręcz jaskrawy. Ich obwódki są zarysowane ciemniejszym zielonym, co też daje efekt powiększenia. Wyglądają naprawdę fajnie, ale ich jedyną wadą jest to, że czasami przy zakładaniu strasznie pieką, przez co oczy łzawią. 

Rady dla początkujących

Nie mam zbyt wiele rad dla osób, które zaczynają nosić soczewki. Według mnie, najważniejsze jest dobre nastawienie. Musimy pamiętać o tym, że nie nauczymy się tego tak od razu, i że musimy czasami poświęcić na to więcej czasu. Wiadomo, że powinniśmy obchodzić się delikatnie z soczewkami, ponieważ przez każdy gwałtowny ruch mogą wypaść albo się uszkodzić. Nie należy żałować płynu soczewkom. Moje soczewki są miesięczne, dlatego jeśli zakładam raz kolorowe, a raz zwykłe, to muszę sobie zapisywać ile dni już je nosiłam, żeby nie przegapić terminu, w którym nie będą już dobre do noszenia. Nie warto też zbytnio przemęczać oczu. W razie wielu nieudanych prób zakładania czy też ściągania, powinniśmy po prostu pozwolić chwilkę odpocząć oczom. Wiadomo też, że do soczewek trzeba podchodzić z czystymi dłoniami, żeby przez przypadek nie podrażnić oczu. Ode mnie to tyle. Jeśli chcecie się dowiedzieć jeszcze czegoś o soczewkach, to piszcie. Zresztą na youtube na pewno znajdzie się pełno poradników na ten temat. Podsumowując uważam, że mimo wszystko warto nosić soczewki, ponieważ jest to niezwykła wygoda w sporcie, ale też w normalnym funkcjonowaniu. Dzięki i do zobaczenia za tydzień <3